Brussel
Het project Housing First heeft tot doel toegang en huisvesting te bieden aan bijzonder kwetsbare daklozen door directe en onvoorwaardelijke toegang tot individuele, duurzame en goedkope woningen aan te bieden. Dit wordt aangevuld met een potentieel intensieve, op maat gemaakte, mobiele ondersteuning, uitgevoerd door een multidisciplinair team.
Follow-up wordt aangeboden zolang het nodig is.
De aangeboden psycho-medisch-sociale ondersteuning is gescheiden van de kans op bewoning. Het is niet omdat de bewoner een andere keuze maakt binnen de begeleiding, of de begeleiding stopzet, dat het verblijf in de woning stopgezet wordt.
Huisvesting is een grondrecht voor iedereen. Het biedt stabiliteit en veiligheid die het mogelijk maken diensten die werken rond de persoon efficiënter te zijn. Het is de eerste stap naar herstel en de opbouw van een goede gezondheid.
Housing First-programma's zijn een belangrijk armoedebestrijdings- en sociale integratieprogramma voor bijzonder kwetsbare en uitgesloten mensen.
Sinds 2012 zijn in Brussel vier HF-projecten gestart vanuit instellingen in de daklozensector:
Sinds juli 2019 zijn onze vier Brusselse projecten samengekomen om een project op te zetten met de titel "Sport en cultuur als hefbomen in de strijd tegen armoede", gefinancierd door de Nationale Loterij, voor een bedrag van 52.000 euro. We noemen dit project vaak het "gemeenschapsproject" omdat het vooral tot doel heeft collectieve activiteiten te organiseren met de huurders van onze verschillende projecten.
Momenteel kunnen we dit project verder uitbreiden dankzij een federaal project van het Housing First Lab. Dit bouwt verder op de verkregen expertise van groepswerk en bouwt hier een individuele werking bijaan.
Daklozen die een huis vinden, moeten een nieuwe identiteit hervinden. Zodra hij een woning bezit, zal hij veel stappen moeten zetten om van zijn woning een thuis te maken, met name om zijn administratie in orde te brengen, zijn domicilie in orde te maken, om zijn nieuwe ruimte in te richten. Meestal wordt hij hierin begeleid door een team. Nadat de meeste praktische zaken geregeld zijn zien we dat er een fase komt van zorgen rond de fysieke en mentale gezondheid. Er komen momenten van eenzaamheid en isolement. De dagen reigen zich aan elkaar en het vroegere dagprogramma van de tijd op straat komt te vervallen. Er onstaat inactiviteit en verveling. De kans op herval of een stijging van drank en drugsmisbruik is reeel. Het is op zich een kwestie van identiteit die zich dan voordoet.
Deze zoektocht naar identiteit kan leiden tot pogingen tot sociale mobiliteit naar een groep met een positieve sociale identiteit (groepswerk met huurdersgroepen). Het creëren van een dynamiek tussen mensen die eenzelfde situatie hebben meegemaakt, kan een plaats van erkenning worden. Deze banden, waarbij individuen betrokken zijn bij een gemeenschappelijk project, zouden een solide anker kunnen vormen in de wederopbouw van een positieve sociale identiteit. Dit kan de persoon toegang geven tot een ervaring van empowerment en zelfredzaamheid en een lonend beeld van zichzelf als individu - door de uitoefening van verantwoording, door het heropbouwen van veilige sociale banden.
Ten tweede leert de persoon, via de veiligheid van een groep, een aantal plaatsen en diensten kennen die hij heeft bezocht tijdens bepaalde communautaire activiteiten en kan hij op later moment hier onbegeleid naar terugkeren. Het voordeel van deze gemeenschapsactiviteiten is individueel zinvol. Daarnaast kunnen zij metgezellen meenemen naar activiteiten waar zij reeds ervaring hebben opgebouwd en hierin voor anderen een gidsende rol opnemen. Dit kan individueel worden aangemoedigd en draagt ook weer bij tot een positief zelfbeeld.
Dit gemeenschapsactiviteitenproject brengt de vier Brusselse projecten samen. Onze bevindingen met het publiek zijn hetzelfde, en we vonden het gepast om samen te komen om een echt gemeenschapsproject af te ronden.